یکی از دیدنی ترین نقاط تاریخی ایسپارتا ، معبد مردان است. معبد مردان ، واقع در منطقه یلواچ ، به نام آقایان ، خدای ماه ساخته شده است و در منطقه ای واقع شده است که یک پناهگاه محسوب می شود.این معبد در پناهگاه مردان واقع شده است و در 5 کیلومتری جنوب شرقی شهر باستانی آنتیوخیا قرار دارد. مهمترین ویژگی این پناهگاه این است که این منطقه تنها منطقه شهرک سازی است که به نام یک خدایان شهرنشینی شده است.

ساختمان موزه در اسپارتا در سال 1971 آغاز به کارکرد. پس از اتمام ساخت موزه ، آثار موجود درقسمت کتابخانه به ساختمان موزه منتقل شده و دفتر موزه به مدیر موزه تبدیل شده است. ساختمان موزه ، که در سال 1984 به پایان رسیده است ، در ششم مارس 1985 افتتاح شد. موزه اسپارتا به عنوان موزه باستان شناسی و مردم نگاری نقش مهمی در ایجاد محیطی برای آشنایی با گذشتگان داشته است . این نمایشگاه بیشتر بر روی موراد قوم نگاری استوار است. این آثار در چهار سالن به نمایش گذاشته شده است که یکی از آنها کوچک و سه تای دیگر بزرگ است.

قلعه اغیردیر در شبه جزیره امتداد دریاچه Eğirdir واقع شده است. خانه هایی روی دیوارهای شهر وجود دارد که در امتداد شبه جزیره در جهت شمال به جنوب امتداد دارند. تاریخ ساخت قلعه اغیردیر که از یک قلعه داخلی و بیرونی تشکیل شده است ، به طور دقیق مشخص نیست، ولی احتمال می رود بقایای آن از دوره بیزانس باشد. دیوارهای قلعه که در زمانهای مختلف تعمیر شده اند ، به صورت ردیف آجر و سنگ ساخته شده اند.

این بزرگترین مساجد اِدیریر است که دیوارهای آن برای نخستین بار با سنگ و خاک توسط حصیر بیگ ساخته شده است. اگرچه تاریخ دقیق آن مشخص نیست ، اما گمان می رود بین سالهای 1327 تا 1328 ساخته شده باشد. این مسجد در سال 1814 کاملاً در آتش سوزی آتش گرفت و بعداً با رهبری یلانلاغلو شیخ علی اعظم بازسازی شد و در سال 1820 دوباره برای عبادت بازگشایی شد.

شهر باستانی ساگالاسوس در منطقه ای معروف به Pisidia واقع شده است. اولین آثار شهرک سازی در شهر ، واقع در کنار یک منطقه کوهستانی ، به 12000 سال پیش بر می گردد. شهر باستانی ساگالاسوس با ساختارهای یادبودی که در آن تقریباً همه بلوکهای ساختمانی اصلی وجود دارد ، به خوبی حفظ شده است. از طرف دیگر ، با توجه به بنایی که در آن بنا شده ، نقشه شهر کاملاً چشمگیر است و یک مرکز بنای یادبود و چشمگیر ایجاد شده است. علاوه بر این ، ساگالاسوس به عنوان طولانی ترین مرکز تولید سرامیک در دوران باستان با حداقل هزار سال تولید سرامیک در فهرست میراث جهانی یونسکو توصیه می شود.

این مدرسه در سال 1237 توسط سلجوقی سلطان دوم ساخته شد. این بنا به عنوان مسافرخانه در زمان گیااسدین الدین کیشروف ساخته شد و بعداً در سال 1301 توسط حمیدوغلو دواندار بیگ به مدرسا تبدیل شد. این مدرسه دارای دو طبقه و دارای 30 اتاق است. این مدرسه شهرت خود را با دکوراسیون فوق العاده و برتر بودن از ارزش معماری خود به دست آورد. وقتی از درب بیرونی وارد می شوید ، پس از یک درگاه کوچک ، از یک درب دوم عبور کنید و با یک چشمه در وسط وارد حیاط شوید. طبقه دوم به نردبان 12 پله منتهی می شود. این مدرسا دارای 11 اتاق ، 6 در سمت راست حیاط و 5 در سمت چپ است. کتیبه ها در اطراف دروازه بزرگ با سولوس سلجوقی حک شده اند.